Sen 146012

Ola mi się śniła. Od ostatniego wpisu o niej śniła mi się ze 2 razy, ale nie pisałem o tym. Dziś jednak miałem z nią sen z jak z kdramy.

Otóż na 1 piętrze Spółdzielczego Domu Handlowego w P-cach zauważyłem moją Olę. Uznałem, że mój wygląd nie pozwala mi pokazać się przed nią po tylu latach w takim stanie, więc czmychnąłem na dół, jednak na schodach usłyszałem szloch Oli - przesadne, karykaturalne wycie typu "łeeeee". Ten szloch zbliżał się do mnie, więc niemal wybiegłem z budynku, by nie spotkać się z nią. Mimo to, idąc już na zewnątrz, jakimś cudem Ola, w eleganckim, beżowym płaszczu (w dramach wszyscy chodzą w płaszczach po kolana) znalazła się na mojej wysokości. Obejrzałem się w jej stronę, a przez głowę przeszła mi myśl "to musi być przeznaczenie", bo niby jak do cholery ona mogła się znaleźć obok mnie, skoro wybiegłem wcześniej? To musiało być przeznaczenie, którego nie mogłem uniknąć - pomyślałem - choćbym przebiegł pół miasta, to i tak w końcu drogę zajechałaby mi taxówka, a z niej wyszłaby... Ola, bo nasze drogi musiały się przeciąć. (Ostatnio ciągle trafiam na dramy o reinkarnacjach i przeznaczeniu, które w każdym wcieleniu jest niezmienne). Obejrzałem się więc w jej stronę, ona rozpoznała mnie natychmiast, a ja nie bacząc na nic, przyciągnąłem ją do siebie, objąłem czule, a po chwili pocałowałem w policzek, jak całuje się dziecko na uspokojenie. Ola przestała płakać, zapewne z powodu zaskoczenia mym nagłym pojawieniem się i zachowaniem poza normami. Przez pewien moment, czas leciał w zwolnionym tempie, a kamery krążyły wokół nas. Przerwałem uścisk, spojrzałem na nią i spytałem "wciąż potrafię cię rozśmieszyć"? "Wciąż potrafię sprawić, byś się uśmiechnęła" brzmiałoby lepiej, no ale cóż - we śnie powiedziałem to pierwsze.

Obudziłem się. Zawsze budzę się w kluczowych momentach - chyba z emocji, jak z tych sennych koszmarów, gdy stare baby bez zębów zakopują cię żywcem w grobie, a ty budzisz się przestraszony, bo emocje były zbyt wielkie, byś mógł zostać w tamtym świecie.

powiedzaaaaa, niedziela, 12 marca 2017